Czy miód mogą spożywać diabetycy? KOBIETA, 25 LAT ponad rok temu Opalanie a cukrzyca Czy osoba cierpiąca na cukrzycę może się opalać? Jak promieniowanie słoneczne wpływa na tę chorobę? Obejrzyj film i dowiedz się więcej o zależności między opalaniem a cukrzycą. Dzień dobry, Miód dla cukrzyków nie jest wskazany - ma dość wysoki indeks glikemiczny (60) oraz to prawie same węglowodany proste (fruktoza, glukoza) sacharoza. Raz na 1-2 tygodnie 1 łyżka miodu na surowo (np. do sera białego, do chłodnego mleka, herbaty, kawy) nie zaszkodzi, ale jest to tylko dozwolone w wyrównanej glikemii. 0 Miód nie powinien sie poajwiac w dieci osoby chorej na cukrzyce gdyż zawiera wyłącznie cukry proste oraz ma wysoki indeks glikemiczny. Szczególnie należy unikac napojów słodzonych miodem gdyż mają one jeszcze wyższy indeks glikemiczny niż sam miód. 0 Witam, wszystko zależy od stopnia wyrównania cukrzycy i wartości cukrów przed i poposiłkowych. Jeśli osoba z cukrzycą ma bardzo dobre wyrównanie cukrzycy, to pomimo tego, iż miód dostarcza cukrów prostych, 1 czy 2 łyżeczki miodu są w diecie dozwolone. Zapraszam na Serdecznie pozdrawiam 0 Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych znajdziesz do nich odnośniki: Czy cukrzyk może zamiast cukru używać miodu? – odpowiada Mgr Marzena Wiśniewska Słodzenie herbaty miodem – odpowiada Mgr Dorota Barańska Cukrzyca a kawa zbożowa – odpowiada Mgr inż. Ewa Myszka-Nowakowska Miód pszczeli w diecie cukrzyka – odpowiada dietetyk Monika Bigoś Fruktoza szkodzi czy pomaga w diecie? – odpowiada Mgr inż. Magdalena Kubik Dieta przy cukrzycy typu 2 i krwiaku mózgu – odpowiada Dr n. med. Aneta Kościołek Co można jeść, by nie wzrastał cukier we krwi w czasie cukrzycy? – odpowiada Lek. Izabela Brym Jakie owoce może spożywać chora na cukrzycę typu 2? – odpowiada Dr Krystyna Pogoń Jak powinna wyglądać dieta osoby chorującej na cukrzycę? – odpowiada Żywienie osób starszych przy cukrzycy lekowej – odpowiada Dr Krystyna Pogoń artykuły
Osoby chore na cukrzycę powinny unikać owoców suszonych ze względu na niską zawartość wody i tym samym dużą zawartość cukrów. Będą to daktyle, morele, śliwki suszone, rodzynki i inne. Dla przykładu suszona morela zawiera 61,9 g cukru w 100 g części jadalnej produktu, a świeża jedynie 10,2 g/100 g.
Jakiego rodzaju miód można zjeść z cukrzycą? Z cukrzycą miód jest dozwolony, ale nie ma żadnej odmiany. Po pierwsze, produkt musi być dojrzały, a po drugie - naturalny, o sprawdzonej jakości 100%. Zwracamy uwagę na niewielką listę dozwolonych odmian cukrzycy: kwiatowy (zdobądź go z nektaru, zebrany z różnych roślin kwitnących); Akacja (łatwy i użyteczny produkt, który może być przechowywany przez długi czas w stanie ciekłym); gryka (poprawia obraz krwi i zwiększa poziom hemoglobiny); Kasztan (miód o gorzkim smaku, nie każdy lubi, ale jest niezwykle przydatny). Inne znane odmiany - na przykład rzepak lub wapno - zawierają więcej glukozy niż fruktozy, więc nie były one przeznaczone do stosowania w cukrzycy ze specjalistami. Jak przyjmować miód w cukrzycy? Oczywiście, miodu w cukrzycy nie można jeść dosłownie "łyżki". Ograniczająca dzienna ilość to - 2-3 łyżeczki. Produkt dodaje się do twarogu, kefiru, wody. Ale osłodzić ciepłym miodem z miodem: w temperaturze ponad 40 ° C jego użyteczne właściwości zostają zastąpione szkodliwymi. Zanim zaczniesz wprowadzanie miodu do diety, upewnij się, że jest to naturalne. Czasami jest to kwestia życia i śmierci: wiele dodatkowych dodatków, w tym cukier, sprawia, że fałszywy jest niebezpieczny dla każdego diabetyka. Dlatego znajdź "jaźń" pszczelarza, który dostarczy Ci świeże i wysokiej jakości produkty pszczele. A jednak: skrystalizowanej masy w cukrzycy nie należy spożywać. Ważne jest, aby wybrać tylko płynny produkt. Istnieją odmiany, które nie mogą krystalizować przez 1-2 lata (na przykład miód z białej akacji). Również dla diabetyków priorytetem jest miód w plastrze miodu. Ten produkt może być używany prawie regularnie. Nawiasem mówiąc, nie da się tego udawać. Miód gryczany z cukrzycą Miód gryczany ma charakterystyczny smak, aromat i kolor. Jest ciemny, czasem żywiczny, może niezbyt atrakcyjny. Ale taka odmiana jest uważana za jedną z najbardziej użytecznych ze względu na rekordową zawartość substancji witaminowych i mineralnych. Miód gryczany ma takie właściwości lecznicze: wzmacnia system odpornościowy; zapobiega chorobom nieżytu; leczy anemię, nadciśnienie; eliminuje hipowitaminozę; poprawia funkcjonowanie układu nerwowego, łagodzi; hamuje rozwój procesów zapalnych; przyspiesza regenerację w przypadku wyczerpania fizycznego, po ciężkich chorobach i operacjach. Stosowanie takiego miodu w cukrzycy jest odczuwalne tylko wtedy, gdy jego stosowanie jest prawidłowe. Tak więc, dla osób chorych na cukrzycę, dzienna norma tego produktu pszczelego nie może wynosić więcej niż 1-2 łyżeczki. [1], [2], [3] Miód z białej akacji z cukrzycą Miód, otrzymany z kwiatów białej akacji, jest łatwo rozpoznawalny: jest lekki, prawie przezroczysty, z lekko złocistym odcieniem. Taki produkt pszczeli krystalizuje bardzo długo: może pozostać ciekły od sześciu miesięcy do dwóch lat. Akacja biała z miodu jest dozwolona dla osób z cukrzycą. Jest uważany za hipoalergiczny, ponieważ powoduje bardzo rzadko alergie. Jedną z głównych zalet tego produktu - stanowi kompozycja witaminowo-mineralnej przedstawiony witaminy A, B, C, E, H, PP i pierwiastki śladowe wapnia, magnezu, potasu, jodu, chloru, sodu, cynku, fosforu, żelaza, i tak dalej. Produkt pszczeli z białej akacji ma takie cechy i właściwości: tony w górę, daje siłę i żywotność; poprawia skład krwi i stan ściany naczyniowej; przyspiesza metabolizm; oczyszcza wątrobę; aktywuje mózg, poprawia sen; hamuje rozwój procesu zapalnego, leczy wrzody, rany. Średnia zawartość fruktozy w miodzie akacjowym wynosi 40%, więc w przypadku cukrzycy dopuszcza się 1 łyżeczkę. Taki poczęstunek raz dziennie. Optymalny czas do spożycia jest rano na pusty żołądek lub w ciągu dnia pół godziny przed posiłkiem. Miód w cukrzycy można spożywać w czystej postaci, stopniowo rozpuszczając się w jamie ustnej lub rozcieńczając niewielką jej ilość ciepłą wodą. Miód i cytryna w cukrzycy Cytryna jest bardzo pożądanym produktem w diecie osób z cukrzycą. Nie warto już powtarzać, że ten owoc cytrusowy jest niezwykle przydatny. Cytryna "wie, jak" stabilizować ciśnienie krwi i poziom cholesterolu, a także przyspieszyć usuwanie szkodliwych substancji z organizmu. Cytryna z miodem jest często stosowana jako lek na cukrzycę. Na przykład ten przepis jest popularny: weź jedną średniej wielkości cytrynę, jedną główkę czosnku i 3 łyżeczki miodu; czosnek jest czyszczony i przepuszczany przez maszynę do mięsa wraz z całą cytryną (bez potrzeby odklejania); dodać do powstałej masy miód i dobrze wymieszać; spożywać 1 łyżeczkę. Mieszać z jedzeniem, trzy razy dziennie. Taki przepis pomaga znacząco poprawić zdrowie pacjenta z cukrzycą i normalizuje poziom cukru we krwi. Ponadto można przygotować masę leczniczą do przyszłego użytku: jest doskonale przechowywany w lodówce, jeśli jest umieszczony w czystym słoiku i zamknięty pokrywką. Alternatywni uzdrowiciele zapewniają korzyści płynące z innej, bardziej złożonej recepty: wycisnąć sok z pary średnich cytryn; wymieszać uzyskany sok z 300 gramami przemytych i suszonych rodzynek i 300 g zmielonych orzechów włoskich; dodaj 200 ml świeżego miodu; przechowywane w lodówce, za pomocą 1 łyżeczki. Rano mieszanka ze śniadaniem, obiadem i kolacją. Honey in the Cells for Diabetes Miód w plastrze miodu jest w rzeczywistości tym samym produktem pszczelim, który jest tylko w swoim naturalnym "magazynie". Kiedy miód jest wypompowywany rama z plastrem miodu jest instalowana w miodzie, gdzie płynna część jest dosłownie wyciskana, oddzielając się od plastra miodu. Dlatego też użyteczny jest miód stosowany z plastrem miodu: plus, jest on uzupełniony o użyteczne właściwości cząstek innych produktów, takich jak wosk, zabrus, propolis. Miód w plastrze miodu nie jest sfałszowany, dlatego przy zakupie takiego produktu można liczyć tylko na naturalną kompozycję. Jego skuteczność jest ponad wszelką wątpliwość, ponieważ: działanie przeciwzapalne; efekt uzdrawiający; własność przeciwdrobnoustrojowa. Fitoncydy zawarte w wosku wyróżniają się działaniami zapobiegawczymi i leczniczymi. Z cukrzycą miód w plastrze miodu jest spożywany stopniowo - wystarczy dzień, aby zjeść kawałek wielkości małego orzecha włoskiego. Zazwyczaj zaleca się żucie takiego kawałka, aż uczucie słodyczy zniknie w jamie ustnej: wiele "gąbek" zostanie wypluwanych, ale przy cukrzycy zaleca się połknięcie. Wchłonięty wosk pełni rolę naturalnego sorbentu, doskonale oczyszczającego układ trawienny. Ważne jest jednak, aby nie przesadzić: skoro przewód pokarmowy nie jest w stanie strawić woskowatej "gumy do żucia", może być zjedzony bardzo mało. Większa ilość połkniętej masy może tylko zaszkodzić. Optymalne wykorzystanie miodu w plastrze miodu w cukrzycy rano, na czczo, przy szklance czystej wody. Miód kasztanowy dla cukrzycy Miód z kasztanowca nie może być uważany za popularną odmianę. Główną przyczyną tej niepopularności jest szczególny smak produktu. Jednak przy cukrzycy jest znacznie bardziej przydatna niż jakakolwiek inna odmiana miodu. Taka odmiana może mieć inny odcień koloru - od ciemnego do prawie bezbarwnego. To zależy od rodzaju drzewa kasztanowca, z którego zebrano nektar. Ale smak jest zawsze typowy i po prostu nie można go pomylić: ekspresja słodkiego i słodkiego smaku jest minimalna, ale gorycz wyróżnia się bardzo jasno. Właśnie z powodu tej goryczy produkt jest mniej popularny. Ale taki miód w cukrzycy jest uważany za jeden z najbardziej zalecanych do stosowania. Główną użyteczną właściwością traktowanych miód z kasztanów jest zdolność do hamowania żywotnej aktywności bakterii, a nawet wirusów. Z cukrzycą miód demonstruje takie zdolności: optymalizuje procesy wymiany; sprawia, że naczynia są elastyczne; wzmacnia obronę immunologiczną; poprawia funkcjonowanie trzustki i układu trawiennego jako całości. Dopuszczalna dawka takiego miodu dla cukrzycy wynosi 1 łyżeczka dziennie (bez żadnego zagrożenia dla zdrowia). [4], [5], [6], [7], [8], [9], [10], [11] Miód kwiatowy z cukrzycą Miód z różnych kolorów nazywany jest kwiatkiem: wśród wszystkich odmian ma prawdopodobnie najbogatszy smak. Do drugiego, jest również bardzo przydatny dla chorych na cukrzycę, ponieważ jego skład może być reprezentowany nektaru wiele roślin miód :. Jabłka, moreli, wiśni, truskawek, koniczyna, słodka koniczyna, mniszek lekarski, lucerna, mięta itd Hue miód może być różna, w zależności od z których rośliny w procesie produkcji miodu zaangażowały się bardziej. Łyżeczka tego produktu zawiera około 25 kcal. Ponad 60% cukrów to fruktoza i glukoza oraz mniej niż 10% sacharozy. Ten stosunek jest całkiem dopuszczalny w przypadku stosowania miodu w cukrzycy. Jeśli nie ma predyspozycji do alergii na produkty pszczelarskie, optymalna dawka miodu kwiatowego dla cukrzycy może wynosić od jednej do dwóch łyżeczek do herbaty. Eksperci zalecają dodanie połączenia delikatności z kilkoma kroplami soku z cytryny: pomoże to poprawić procesy metaboliczne i zaktualizuje skład krwi. Ogólnie rzecz biorąc, regularne spożywanie miodu w cukrzycy w zalecanych ilościach wzmocni układ odpornościowy i poprawi funkcjonowanie wielu narządów i układów. [12], [13], [14]W ciąży organizm kobiety ulega zmianom hormonalnym, które wpływają na jej zdrowie i samopoczucie. Jednym z problemów, z którymi często borykają się kobiety w
Czy Cukrzycy mogą jeść MIÓD? 2 lutego 2022 r. na kanale 1 Spożywczy został opublikowany film z udziałem pszczelarza, który choruje na cukrzycę, lecz nie do końca zrezygnował z produktów pszczelich , zobacz i posłuchaj. Czy Cukrzycy mogą jeść MIÓD? Jest powszechnie wiadomym, że naturalny miód pszczeli posiada właściwości z Kos jeden z najwybitniejszych prekursorów współczesnej medycyny nazywany "ojcem medycyny". mówił: Twoje pożywienie powinno być lekarstwem, a twoje lekarstwo powinno być pożywieniem Jest marginalny odsetek ludzi, którzy nie mogą spożywać miodu z różnych powodów. Bardzo znacząca część konsumentów miodu to osoby, które traktują spożywanie miodu jako znany o tysięcy lat sposób na polepszenie swojego stanu zdrowia i nie popełniają w tym względzie błędu, pod warunkiem, że nabyły i spożywają naturalny miód pszczeli. Zupełnie inaczej wygląda sprawa spożywania produktów pszczelich w tym szczególnie miodu przez osoby z cukrzycą. Diabetycy pragnący zapanować nad nieprawidłowymi poziomami cukru muszą umieć precyzyjnie wyliczyć zawartość węglowodanów w spożywanych produktach. Poniżej podaję w tabeli skład miodu wg.: „Pszczelnictwo” praca zbiorowa pod redakcją prof. dr hab. Jarosława Prabuckiego-1998r Tabela Skład miodu (na podstawie danych z piśmiennictwa) Grupy ważniejszych związków Udział % średnio od - do Cukry proste (fruktoza, a- i b- glukoza) 70 65-80 Dwucukry redukujące (maltoza, izomaltoza, maltuloza, izomaltuloza, koibioza, turanoza, nigeroza, gencjobioza) 3 0-15 Dwucukry nieredukujące (sacharoza, trehaloza) 2 0-10 Trójcukry redukujące (erloza, panoza, izopanoza, maltotrioza 0,5 0-3 Trójcukry nieredukujące (mele cytoza, rafinoza) 1,5 0-10 Dekstyny 5 1-10 Związki azotowe: białko ogółem w tym: wolna prolina inne wolne aminokwasy 0,2 0,05 0,17 0,05-1 0,02-0,3 0,03-0,7 Kwasy (glukonowy, cytrynowy, mlekowy, jabłkowy, bursztynowy, masłowy, propionowy i inne) 0,07 0,01-0,3 Popiół – związki mineralne (mangan, kobalt, żelazo i inne) 0,5 0,07-0,9 Olejki eteryczne ( w świeżym miodzie) 0,1 0,03-0,2 Barwniki (karotenoidy, antocyjany, flawony) 10 µg/100g 1,5-180 µg/100g Witaminy i inne substancje czynne 0,04 0-0,1 W skład miodu w przytłaczającej przewadze wchodzą cukry proste (fruktoza, a- i b- glukoza stanowią one średnio 70% Jak wynika z powyższej tabeli w składzie miodu cukry (czyli węglowodany) stanowią średnio 77% udziału. Pozostałe składniki nie posiadają znaczącego wpływu na poziomy glikemii. Jest sprawą bezdyskusyjną, że spożywanie poprzez osoby z cukrzycą miodu wiąże się z wzrostem poziomów danych (źródło: Bruksela, 14 listopada - Światowy Dzień Cukrzycy 2011 International Diabetes Federation of DiabetesAtlas) ” Nowe dane wskazują, że liczba osób żyjących z cukrzycą wzrośnie z 366 milionów w 2011 do 552 mln do 2030 r. IDF również szacuje, że aż 183 milionów ludzi nie wie, że choruje na cukrzycę”. W Polsce choruje na cukrzycę około 2,6 mln osób. Ta olbrzymia liczba ludzi chorych na cukrzycę jest w kręgu potencjalnych klientów podmiotów zajmujących się dystrybucją miodu. Osoba chora z cukrzycą może natrafić na oferty sprzedaży miodu, w których zawarte są sformułowania: „że jest to miód polecany dla osób z lekką cukrzycą”„że miód akacjowy jest zalecany dla osób z cukrzycą”. Zdarza się niestety czasami, że na takie sformułowania można trafić w ofertach osób które nazywają siebie pszczelarzami. Drodzy Państwo ! Cukrzyca na dzień dzisiejszy jest chorobą nieuleczalną i na pewno nie ma czegoś takiego jak lekka cukrzyca. Natomiast odnośnie czystego jedno odmianowego miodu akacjowego (z robinii) to w warunkach pożytkowych naszego kraju jest on rzadkością. Argumentem który ma przemawiać na korzyść miodu akacjowego nad pozostałymi miodami wg. niektórych sprzedający jest większy udział fruktozy do glukozy w miodzie akacjowym. Używający tego argumentu powinni wiedzieć i informować o tym diabetyka, że miód akacjowy posiada niestety najwyższy poziom sacharozy,która ulegnie rozkładowi w jelitach dopiero po upływie około 2 godz. a nie jak cukry proste zawarte w miodzie, które są wchłaniane w przewodzie pokarmowym w przeciagu około 15 min poczynając już od jamy ustnej. Diabetyk musi wiedzieć, że miód akacjowy to średnio około 72,50% cukrów prostych oraz średnio 7,70% dwucukrów nieredukująch w tym sacharoza. Odnośnie fruktozy robiącej w ostatnich latach wielką karierę jako "cukier dla diabetyków" oraz dodatek do wielu produktów spożywczych, zwłaszcza reklamowanych jako light. Jest ona słodsza od sacharozy i ma stosunkowo niski indeks glikemiczny. Nie oznacza to jednak, że można używać jej bezkarnie. Badania naukowe nie pozostawiają złudzeń, że fruktoza spożywana w zbyt dużych ilościach może zwiększyć poziom trójglicerydów we krwi, podnosić ciśnienie tętnicze, zwiększać ryzyko wystąpienia choroby niedokrwiennej serca oraz miażdżycy. Wykazano również, że osoby preferujące fruktozę mogą mieć większy apetyt niż używające glukozy, a co za tym idzie - narażone są na większe ryzyka wystąpienia otyłości. Zbyt wysokie spożycie fruktozy może też bezpośrednio przyczyniać się do wystąpienia insulinooporności i cukrzycy typu 2. (źródło: Magazyn (nie tylko) dla diabetyków - Cukrzyca nr 6/luty 202- autor Paulina Kęszycka) W biuletynie informacyjnym PSD „Cukrzyca” z listopada 2018 ukazał się artykuł na temat fruktozy i cukrzycy, do którego załączam link: Fruktoza odpowiedzialna za epidemię cukrzycy typu 2 ? Ogólnie można powiedzieć, że stosunek (cukrów prostych) glukozy do fruktozy w większości miodów jest bliska jedności z niewielką przewagą raz fruktozy innym razem glukozy. Natomiast w miodzie akacjowym, pod warunkiem, że jest czystoodmianowym miodem akacjowy przeważa fruktoza, lecz jednoczesnie jest w nim najwyższy poziom (dwucukrów nieredukujących) sacharozy z pośród miodów odmianowych wiosennych. - źródło: „Pszczelnictwo” praca zbiorowa pod redakcją prof. dr hab. Jarosława Prabuckiego 1998r. Fragment – z tabeli Charakterystyka chemiczna miodów wiosennych (wartości średnie) Badane parametry Miód z sadów rzepakowy akacjowy Cukry red. (%) 74,50 77,70 72,50 Sacharoza (%) 4,30 1,00 7,70 Jak to w końcu jest z tym miodem u cukrzyków? Mogą czy nie Mogą jeść ? a jeżeli mogą, to jaki ? Pisząc to chcę zwrócić uwagę na problem społeczny i ludzki jakim jest cukrzyca szczególnie dla ludzi chorych którzy są zmuszeni przez chorobę między innymi do wielu wyrzeczeń. Pragnę zwrócić również uwagę tym wszystkim, którzy sprzedają miód na to, że w śród ich potencjalnych klientów jest ogromna liczba osób którym mogą wyrządzić krzywdę i przyczynić się do ich kalectwa poprzez stosowania niegodnych metod marketingu i nie jest to już tak ważne czy czynią to z niewiedzy czy też z wyrachowania. Moim zdaniem pszczelarz powinien cechować się wysokim poziomem etycznym, niedopuszczalne jest posługiwanie się nieprawdziwymi i naciąganymi teoriami których celem jest jedynie sprzedaż miodu bez względu na konsekwencje. Natomiast osoby z cukrzycą muszą wiedzieć, że: 1. Dieta w cukrzycy powinna być dobrana w sposób indywidualny dla każdej osoby. 2. Chory na cukrzycę powinien posiadać wiedzę o indeksie glikemicznym Chory na cukrzycę musi mieć świadomość, że właściwe odżywianie w jego sytuacji jest również jedną z ważnych zasad terapii w 15g Naturalnego Miodu Pszczelego (1 płaska łyżeczka od herbaty) równa się 1 WW, co daje 40kcal. na spalenie, których potrzebujemy np. 12 min. spaceru lub 5 min. jazdy na rowerze. 5. nie ma takiej odmiany miodu, która jest zalecana szczególnie dla cukrzyka. 6. po spożyciu miodu na pewno nastąpi wzrost poziomu glikemii. 7. jest taka jedna sytuacja kiedy miód jest szczególnie zalecany cukrzykowi – jest to w przypadku miód jest na pewno produktem, który stymuluje system w skład naturalnych miodów pszczelich wchodzą enzymy: Inwertaza ,a i ß amylaza, oksydaza glukozowa, katalaza, fosfatazy (Curyło, Zalewski 1957) które są bardzo wrażliwe na działanie wysokiej temperatury. 10. nie można podgrzewać miodu powyżej 42°C ponieważ enzymy ulegają wtedy rozkładowi. 11. kupując miód podgrzewany ryzykujesz, że mógł utracił enzymy i tym samym swoje właściwości lecznicze, jest wtedy wyłącznie tylko porcją węglowodanów, która u cukrzyka podniesie jedynie poziom glikemii nie dając w zamian nic co jest cenne w miodzie również dla Miód jest produktem wysokokalorycznym (100g miodu odpowiada 320-330 kcal. jedna łyżeczka miodu to około 65 kcal.,źródło "Lecznicze działanie miodu pszczelego w chorobach wewnętrznych, (Bogdan Kędzia, Elżbieta Hołderna- Kędzia). 13. miód w niewielkich ilościach z zachowaniem określonych porcji dziennych węglowodanów i po konsultacji z lekarzem może spożywać osoba chora z cukrzycą. Diabetykom pragnę przypomnieć, że: Jeden wymiennik węglowodanowy (1WW) jest to porcja produktu (w gramach), która zawiera 10 g węglowodanów przyswajalnych. Naturalny miód pszczeli może mieć zastosowanie w leczeniu osób z cukrzycą pod innymi postaciami niż bezpośrednie spożycie. Jedną z form innego zastosowania miody jest przytoczony poniżej przykład. Miodoterapia dla cukrzyków5 maja 2007, 12:38 | Medycyna Jennifer Eddy, profesor medycyny na University of Wisconsin, chce upowszechnić swoją metodę leczenia miodem owrzodzenia stóp u pacjentów z cukrzycą. Owrzodzenie rozwija się wskutek neuropatii czuciowej, niedokrwienia tkanki stóp i zakażenia. W skrajnych przypadkach, gdy dojdzie do zagrażających życiu powikłań, przeprowadza się amputację. Eddy uratowała kończyny 6 swoich usunięciu martwych komórek i bakterii na powierzchnię rany nakłada się grubą warstwę miodu. Produkt pszczeli zabija patogeny ze względu na swój kwasowy odczyn. Nie występuje ryzyko lekooporności, ponieważ nie stosuje się standardowych antybiotyków. Apiterapia jest dodatkowo o wiele tańsza od klasycznych metod leczenia. Według pani doktor, jej odkrycie jest naprawdę ważne. Podkreśla, że co 30 sekund komuś na świecie amputuje się kończynę z powodu powikłań cukrzycowych. W Nowej Zelandii miód wykorzystuje się do usuwania odleżyn, w Europie zajmuje on poczesne miejsce w medycynie alternatywnej. W USA opowiada się o nim właściwie tylko na zajęciach z historii medycyny. Dopiero Jennifer Eddy odkurzyła wiedzę z tego zakresu. Teraz ma nadzieję, że w 2008-2009 roku zakończą się testy kliniczne miodoterapii stopy cukrzycowej. Autor: Anna BłońskaŹródło: Yahoo! "Leki z pasieki" w miesięczniku "Diabetyk"Zdecydowanej większości osób chorych z cukrzycą jest znany miesięcznik Magazyn Społeczno - Medyczny "Diabetyk". W numerze 10 z października 2014 został opublikowany artykuł Karoliny Sienkiewicz "Leki z pasieki", w którym autorka opisuje naturalne produkty pszczele ze szczególnym uwzględnieniem ich właściwości i zastosowania w infekcjach jesiennych i nie uzyskam zgodę na zamieszczenie artykułu na stronie to będzie możliwość zapoznania się z jego pełną treścią. Zamieszczam krótki fragment (źródło :Diabetyk - autor Karolina Sienkiewicz) „przyszła jesień, a wraz z nią zaczyna się okres przeziębień. po lekarstwa, zamiast do apteki warto wybrać się do... miejscowego pszczelarza, który poczęstuje nas złotym jak słońce miodem, odżywczym mleczkiem pszczelim lub mieniącym się pięknymi kolorami pyłkiem kwiatowym. Czy diabetykowi można korzystać z tego typu dobrodziejstw natury? OCZYWIŚCIE, ŻE TAK!” Mój sposób na spożywanie produktów pszczelichPo zdiagnozowaniu w 2000r. u mnie cukrzycy wyłączyłem całkowicie miód z mojego jadłospisu. Po upływie kilku lat od zaprzestania systematycznego spożywania miodu nasiliły się infekcje spowodowane osłabieniem sytemu immunologicznego w konsekwencji, czego musiałem często stosować leczenie antybiotykami. Mając świadomość, że naturalny miód pszczeli wspomaga wydolność systemu odpornościowego oraz, że u diabetyka po spożyciu każdych węglowodanów następuje szybszy lub wolniejszy wzrost poziomu glikemii zacząłem szukać informacji i sposobu, które pozwoliłyby mi ponownie wprowadzić do jadłospisu miód. Od jesieni 2009 roku miedzy innymi po wielu konsultacjach z diabetologami (nie wszyscy akceptowali mój pogląd o wprowadzeniu do jadłospisu miodu) zacząłem w sposób systematyczny od wczesnej jesieni do późnej wiosny spożywać jednocześnie miód, pyłek kwiatowy oraz propolis. W początkowym okresie miałem niewielkie problemy z utrzymaniem na właściwym poziomie glikemii, lecz po wprowadzeniu niewielkich korekt w dawkowaniu i sposobie spożywania, glikemia wróciła do stanu z przed wprowadzenia do spożycia produktów pszczelich bez konieczności stosowania wyższych dawek insuliny. W moim przypadku powrót do systematycznego spożywania naturalnych produktów pszczelich przełożył się na regeneracje i wzmocnienie systemu immunologicznego. Jeżeli są diabetycy, których zainteresował mój sposób przyjmowania produktów pszczelich to chętnie prywatnie wymienię się doświadczeniami. Jednakże uważam, że każda decyzja czy chory z cukrzycą może jeść miód musi być rozważona indywidualnie przez diabetyka po wnikliwej analizie ewentualnych korzyści lub też problemów w oparciu o konkretny stan zdrowia diabetyka i obowiązkowo po wcześniejszej konsultacji z lekarzem. Diabetyk musi być w pełni świadomy ewentualnych konsekwencji spożywania miodu. Powyższe informacje dotyczą konkretnie tylko mojego przypadku. Jestem pszczelarzem od 1982 r. (z dyplomem Mistrza Pszczelarskiego), diabetykiem od 2000 r. jestem również Prezesem Polskiego Stowarzyszenia Diabetyków Koła w Nowogardzie od 2010 r. Nie namawiam żadnego diabetyka do samowolnego wprowadzania zmian w sposobie leczenia, od tego są lekarze a nie pszczelarze. Uważam także, że nie wolno pszczelarzom w imię "mamony" nakłaniać w sposób nieetyczny i wprowadzający w błąd do zakupu miodu osób w stosunku, do których mogą wystąpić przeciwwskazania natury medycznej a w szczególności, jeżeli są to ludzie chorzy. Moim zdaniem jeżeli mamy spożyć tradycyjny cukier to zdecydowanie korzystniejszą alternatywa jest naturalny miód pszczeli. czytaj: (Porównanie Miodu Pszczelego z Cukrem Buraczanym) Poniżej załączam częściową tabelkę przedstawiającą przybliżone porcje słodyczy odpowiadające 1WW. Nazwa produktu Ilość gramów równoważna jednemu WW Wielkość porcjiw przybliżeniu kcal Cukier 10 2 płaskie łyżeczki 40 Miód naturalny 15 1 łyżeczka 48 Czekolada twarda, gorzka 20 1/5 tabliczki o wadze 100 g 111 Karmelki twarde 10 1 sztuki po 5 g 40 Krówki 15 1 sztuka 63 Cukierki "Nimm 2" 10 2 sztuki 35 Dżemy nisko słodzone 25 3 łyżeczki 39 I Dla zainteresowanych załączam: Tabelę indeksów glikemicznych Montignaca Co to jest Indeks glikemiczny?Za pomocą pojęcia indeks glikemiczny klasyfikuje się produkty spożywcze w zależności od tego, w jaki sposób wpływają na wzrost poziomu cukru we krwi. Znajomość indeksu glikemicznego przyda się nie tylko osobom chorym na cukrzycę. Indeks glikemiczny (IG) to lista produktów uszeregowanych ze względu na poziom glukozy we krwi po ich spożyciu. Oblicza się go dzieląc poziom glukozy we krwi po przeprowadzeniu testu żywnościowego z udziałem 50 gram węglowodanów, przez poziom glukozy uzyskany po spożyciu danego produktu. Na przykład indeks glikemiczny wynoszący 70 oznacza, że po spożyciu 50 gram danego produktu, poziom glukozy wzrośnie o 70 procent, tak jak po spożyciu 50 gram czystej glukozy. Im wyższa jest wartość IG danego produktu, tym wyższy jest poziom cukru we krwi po jego spożyciu. Produkty o wysokim indeksie powodują zarówno wysoki szczytowy poziom cukru we krwi, jak i szybki jego spadek. Zjedzenie węglowodanu o wysokim IG doprowadza do gwałtownego skoku poziomu cukru wywołującego w odpowiedzi duży wyrzut insuliny. Poziom cukru szybko ulega obniżeniu co w konsekwencji doprowadza do tego, że poziom cukru spada znacznie poniżej stanu wyjściowego, zależność ta jest źle tolerowany przez organizm w wyniku czego dochodzi do hipoglikemii. Poza różnymi niemiłymi doznaniami, objawem hipoglikemii jest głód. Chęć jego zaspokojenia jest powodem niekontrolowanego podjadania. Natomiast spożycie produktu o niskim indeksie glikemicznym powoduje powolny i relatywnie niewielki wzrost poziomu cukru i co za tym idzie - niewielki wyrzut insuliny. Powolne przyswajanie i stopniowy wzrost oraz spadek poziomu cukru we krwi po spożyciu produktów o niskim indeksie glikemicznym, ułatwia kontrolę poziomu cukru we krwi u osób chorych na cukrzycę . Wolne przyswajanie pozwala ograniczyć napady głodu. Najkorzystniejsze do spożycia są produkty o niskim indeksie glikemicznym (wg różnych źródeł IG nieprzekraczające 60).
Czy możesz jeść arbuza na cukrzycę typu 2? Dlaczego owies jest przydatny w cukrzycy i jak go prawidłowo stosować. Czy można jeść pestki dyni przy cukrzycy typu 2? Czy można jeść buraki w przypadku cukrzycy typu 2. Wniosek. Na pytanie, czy diabetycy mogą mieć melona, odpowiedź brzmi do 200 g dziennie. Skoro miodobranie w pełni i wszyscy chętnie smakują świeżo wydobytego z pasieki miodu, warto zastanowić się, czy każdy może cieszyć się smakiem tego pszczelego wytworu? Zobaczmy zatem jak sytuacja wygląda u osób cierpiących na chorobę, jaką jest cukrzyca. Skoro miodobranie w pełni i wszyscy chętnie smakują świeżo wydobytego z pasieki miodu, warto zastanowić się, czy każdy może cieszyć się smakiem tego pszczelego wytworu? Zobaczmy zatem jak sytuacja wygląda u osób cierpiących na chorobę, jaką jest cukrzyca. Cukrzyca definiowana jest jako przewlekłe, złożone schorzenie powodujące zaburzenia metabolizmu organizmu. W chorobie tak określanej, trzustka bądź nie wytwarza insuliny, bądź też wytwarza jej zbyt mało. Z kolei wytworzona insulina w nieprawidłowy sposób wykorzystywana jest przez komórki ludzkiego organizmu. Efektem tych zaburzeń jest to, że glukoza, obecna w niedostatecznej ilości w surowicy krwi, transportowana jest do komórek, co skutkuje brakiem energii. Skutkiem tego stanu jest podwyższenie glukozy w surowicy, dające zaburzenia w postaci nieprawidłowego funkcjonowania organizmu. Skoro miodobranie w pełni i wszyscy chętnie smakują świeżo wydobytego z pasieki miodu, warto zastanowić się, czy każdy może cieszyć się smakiem tego pszczelego wytworu? Zobaczmy zatem jak sytuacja wygląda u osób cierpiących na chorobę, jaką jest cukrzyca. Aktualnie medycyna rozróżnia cztery podstawowe typy cukrzycy. Natomiast w Europie na cukrzyce choruje 4-6% osób powyżej 15 roku życia. U chorych na tę chorobę często występują powikłania. Do najpoważniejszych z nich zalicza się niedobór (hipoglikemia), bądź nadmiar (hiperglikemia) glukozy w surowicy krwi. Hipoglikemia występuje najczęściej w I typie choroby, chociaż oba powikłania mogą występować we wszystkich typach. Najczęstszymi przyczynami hipoglikemii jest podanie zbyt dużej dawki insuliny lub zbyt dużej ilości leku przeciwcukrzycowego a także pominięcie posiłku, nadmierny wysiłek fizyczny, spożycie alkoholu. Natomiast hiperglikemia powstaje w obecności dużej ilości węglowodanów, w stresie, w przeżyciach emocjonalnych, przy bólach, urazach, a także przy zbyt małym wysiłku fizycznym. Jedną spośród metod leczenia cukrzycy jest prawidłowe żywienie, czyli dieta. Powinna być, aby była skuteczna, przestrzegana przez chorego oraz odpowiednio dobrana co do składu, wagi ciała i stopnia aktywności fizycznej. Węglowodany powinny w niej stanowić 55-60% ogólnego zapotrzebowania energetycznego, białko na poziomie 10 - 15%, natomiast tłuszcze nie więcej niż 30%. W tych ogólnych proporcjach ważną rolę spełniają produkty zawierające szybko przyswajalne węglowodany, a także cukier, słodycze, słodkie owoce i napoje. Wśród tych produktów wyróżnia się także miód. Chorym na I typ cukrzycy diabetolodzy pozwalają na spożycie 30 g cukru lub podobnych produktów na dobę. Natomiast chorym na II typ cukrzycy, ale tym bez otyłości, tylko 15 g. W tym miejscu warto wskazać, jak zapatrują się na to wszystko uczeni, specjaliści od apiterapii, czyli leczenia pszczelimi wytworami. Tak na przykład uczeni rumuńscy Ionescu-Tirgoviste, na podstawie doświadczeń na 32 chorych stwierdzili, że po podaniu rano na czczo 25 g węglowodanów, w dawkach po 30, 60, 90 i 120 minutach od podania zawartość glukozy we krwi była wyższa niż po podaniu 30 g miodu. Niezwykle istotne okazały się przy tym oznaczenia stężenia insuliny w surowicy krwi. Suma tego hormonu, po 120 minutach, wynosiła; dla glukozy 172; dla fruktozy 91; dla laktozy 103; natomiast dla miodu 88 ml/l. Niewielki wzrost insuliny we krwi po podaniu miodu jest bardzo korzystny w przypadku cukrzycy typu I, gdyż ułatwia kontrolowanie insuliny podawanej w postaci preparatu leczniczego. Kolejne badania i analiza krwi pozwalają na stwierdzenie, że po spożyciu miodu stężenie glukozy w surowicy krwi, a także wytworzonej poza organizmem insuliny wzrasta, ale w znaczenie mniejszym stopniu niż po spożyciu jabłek, ziemniaków, chleba i ryżu. Z kolei prof. Samanta w trakcie prowadzenia badań podawał chorym na cukrzycę insulinozależną typu I- go i insulinozależną typu II-go glukozę, sacharozę (cukier złożony) oraz miód w ściśle określonych dawkach. Suma stężeń glukozy mierzona po 120 minutach i porównywana ze stężeniami u ludzi zdrowych, najkorzystniejsza była po podaniu miodu w niewielkiej ilości, zwłaszcza dla cukrzyków z cukrzycą typu I. Kolejne dowody potwierdzające powyższe można znaleźć w pracach Borneta i jego współpracowników. Tym razem badania prowadzone były na chorych na cukrzycę typu II- go, którym do śniadania podawano, w odpowiedniej proporcji i ilości, węglowodany, białko, tłuszcze i miód. W/w wykazali w konkluzji, że włączenie do śniadania węglowodanów w postaci 15 g sacharozy lub 20 g miodu, nie powoduje dodatkowego efektu hiperglikemicznego jak i powstaje po podaniu białego chleba. Dotyczy to tak leczonych intensywnie, jak i nie leczonych. Inne badania przeprowadzone przez Katsilambrosa i współpracowników w pełni te spostrzeżenia potwierdzają. Miód w niewielkich ilościach np. w dawce 30 g na dobę, czyli dwie łyżki stołowe, może być podawany tak chorym na cukrzycę insulinozależną jak i insulinoniezależną. Podawanie miodu z innymi produktami spożywczymi, łącznie z tłuszczem, jest także możliwe. Produkty tłuszczowe, podawane łącznie z miodem, nie powodują zwiększenia stężenia glukozy w surowicy krwi. Zastępowanie cukru miodem chorym na cukrzycę tłumaczono łatwym przyswajaniem przez organizm zawartej w tym produkcie fruktozy. W wątrobie sacharoza ulega, początkowo niezależnej od inuliny przemianie. Produkty jej przemiany stanowią jednak substytut do wytworzenia glukozy i trójglicerydów. Większość powstałej w ten sposób glukozy odkłada się w wątrobie w postaci glikogenu. W przypadku niedoboru insuliny synteza glikogenu jest jednak upośledzona i w efekcie dochodzi do wzrostu glukozy we krwi. U chorych na cukrzycę wyrównaną metabolicznie dopuszcza się spożywanie fruktozy w produktach dietetycznych, jednak nie więcej niż 30-40 g dziennie. Z powyżej przedstawionych badań wynika, że podanie fruktozy powoduje wzrost stężenia glukozy w surowicy krwi chorych i cukier ten (sacharoza) podawany samodzielnie zachowuje się podobnie do glukozy. Natomiast glukoza i fruktoza obecne w miodzie wykazują inne właściwości. I tak np. glukoza i fruktoza podane chorym na cukrzycę w ilości 25 g spowodowały wzrost glukozy w surowicy krwi średnio o 56 i 33%. Natomiast miód w ilości 30 g (odpowiednik tych cukrów w miodzie) spowodował wzrost stężenia glukozy tylko o 20%. Zatem mechanizm działania miodu w cukrzycy jest inny niż to wynika z działania pojedynczych cukrów prostych występujących w miodzie takich jak glukoza i fruktoza. Z tego natomiast powodu, że miód zawiera w swym składzie, poza, oczywiście cytowaną tu glukozą i fruktozą, cały szereg mikroelementów, witamin istotnych do prawidłowej przemiany węglowodanów u chorych na cukrzycę, jest on im także z tego powodu wskazany. W zależności od terenu z którego pszczoły zbierają nektar czy spadź, surowce na miód, zawiera on, witaminę B6, witaminę C, mangan, cynk. Warto wiedzieć, że witamina B6 zmniejsza zapotrzebowanie na insulinę w przypadku cukrzycy typu II; natomiast witamina C wspomaga organizm w rekompensacji niskiego stężenia insuliny a także w zmniejszeniu stężenia cholesterolu w surowicy krwi. Reasumując te, skrótowo przedstawione badania, można stwierdzić, że miód w określonych ilościach i pod kontrolą diabetologów, może być stosowany w diecie cukrzycowej i jest przez chore osoby lepiej tolerowany niż sacharoza. Nie jest lekiem, ale naturalnym, dietetycznym pszczelim wytworem, który z korzyścią może być wykorzystywany w żywieniu osób chorych na różne typy cukrzycy. KPP17/ks.